سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

پنجه مرگ......
نویسنده: سمیرا(جمعه 85/4/30 ساعت 2:35 صبح)

پنجه مرگ گرفته ست گریبان امید"شمع جانم همه شب سو خته بر بالینش"روح آزرده من میرمد از بوی بهار بی تو خاری ست به دل"خنده فروردینش"عمر پا بر دل می نهد و می گذرد کاروانی همه افسون"همه نیرنگ و فریب" سالها

باغ و بهار همه تاراج خزان بخت بد"هر چه کشیدم همه از دست

دوست.........